Wilhelm Szewczyk, polski prozaik, publicysta, krytyk literacki, poeta. W 1939 redaktor Polskiego Radia w Katowicach. W latach 1940-1942 więziony przez Niemców, w 1943 wcielony do Wehrmachtu, zdezerterował i uciekł do Generalnej Guberni, gdzie do 1945 brał udział w tajnym nauczaniu. Od 1945 w Katowicach, do 1950 redaktor naczelny tygodnika Odra, w 1947-1951 kierownik literacki Teatru Śląskiego im. S. Wyspiańskiego, od 1951 redaktor Życia Literackiego (Kraków), w 1952-1956 dyrektor Studium Teatralnego w Katowicach, w 1956-1957 redaktor naczelny czasopisma Przemiany, w 1962-1983 redaktor naczelny dwutygodnika Poglądy, w 1957-1965 i 1969-1981 poseł na sejm.

Wilhel Szewczyk był pisarzem wszechstronnym. Wypowiadał się poprzez poezję, prozę, eseistykę i reportaż literacki. Poruszał problematykę społeczną i historyczną ziemi śląskiej. Do jego dorobku należą m.in. „Posągi”- zbiór wierszy (1945), powieści; Wyprzedaż samotności , Od wiosny do jesieni, Skarb Donnersmarcków , Kleszcze, Czarne słońce, Klara Krause – zbiór opowiadań.