17 grudnia, dzień po 35 rocznicy pacyfikacji kopalni „Wujek” na deskach Teatru Śląskiego odbyła się prapremiera spektaklu „Wujek. 81 (Czarna Ballada)”. Spektakl ukazuje największą tragedię stanu wojennego z perspektywy kilkunastoletnich chłopców i społeczności, żyjącej wokół kopalni.

Autorem scenariusza i reżyserem spektaklu jest dyrektor Teatru Śląskiego, aktor i reżyser Robert Talarczyk, który jako dziecko mieszkał niedaleko kopalni „Wujek“. W tym zakładzie pracował jego ojciec – któremu dedykował przedstawienie, a także dziadek i inni członkowie rodziny.

Muzykę do przedstawienia opracowali Hadrian Filip Tabęcki i raper Miuosh, choreografię – Jakub Lewandowski. Spektakl został przygotowany przez Teatr Śląski, Śląskie Centrum Wolności i Solidarności, Operę Śląską oraz Instytucję Kultury im. K. Bochenek – Katowice Miasto Ogrodów przy dofinansowaniu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

16 grudnia 1981. Katowice. Kopalnia Wujek. 13-letni chłopcy – Rafał, Grzegorz, Adam, Tomek. Czterej Jeźdźcy Apokalipsy. To jest ich historia. Ale też historia dziewięciu górników, którzy tego dnia nie wrócili do domu. To historia świata za żelazną kurtyną, do którego przychodzą paczki z RFN, w którym puszcza się zagraniczne filmy, kupuje niemieckie komiksy na „szaberplacu” i żuje gumę balonową. Wszyscy znamy tę historię, choć w ten sposób jeszcze nikt jej nie opowiadał. Z perspektywy młodych chłopaków, w których oczach światy wyobraźni i realny przenikają się. Dla których ratunkiem przed nadchodzącą wojną jest powrót Mechagodzilli. Którzy czekają na wejście smoka, choć zbliża się czas apokalipsy. To nie jest pieśń żałobna ani wesoła przyśpiewka. To jest czarna ballada.