Dzień 9 lipca 2017 r. na trwałe zapisał się w historii województwa śląskiego. Podczas odbywającej się w Krakowie 41. Sesji Komitetu Światowego Dziedzictwa podjęta została decyzja o wpisie „Kopalni ołowiu, srebra i cynku wraz z systemem gospodarowania wodami podziemnymi w Tarnowskich Górach” na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. W ten sposób ten wyjątkowy kompleks pogórniczych obiektów znalazł się na liście najbardziej docenianych zabytków świata.

Z tej okazji w Filharmonii Śląskiej w Katowicach odbył się uroczysty koncert. Uczestniczył w nim marszałek Wojciech Saługa.

„Chciałbym przekazać gorące podziękowania dla wszystkich zaangażowanych osób i podmiotów, które przyczyniły się do podjęcia przez Światowy Komitet UNESCO decyzji o wpisaniu tarnogórskich struktur pogórniczych na Listę Światowego Dziedzictwa. Bez ich zaangażowania, pracy i pasji nie byłoby tego sukcesu. Dokonany wpis to tylko koniec pewnego etapu, a jednocześnie początek wielkiego wyzwania dla całej wspólnoty regionalnej. To zobowiązanie do zachowania i przekazania przyszłym pokoleniom tego dzieła natury i sztuki człowieka” – mówił marszałek Saługa.

Wydarzenie to jest wspólną inicjatywą Marszałka Województwa Śląskiego Wojciecha Saługi, Burmistrza Miasta Tarnowskie Góry Arkadiusza Czecha oraz Przewodniczącego Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Tarnogórskiej Marka Kandzi. Koncert był okazją do symbolicznego podziękowania wszystkim zaangażowanym osobom i podmiotom, które dostrzegły, tworzyły i wspierały unikatową na skalę świata wartość tarnogórskiego dziedzictwa przemysłowego, na czele z członkami Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Tarnogórskiej.

Podczas koncertu można było wysłuchać utworów: „Hejnał Tarnogórski” Józefa Szweda, „Dzwony” Andrzeja Dziadka, „Srebrna suita organowa” Bogumiły Dunikowskiej, IV Kwartet smyczkowy „Tarnogórski” Aleksandra Lasonia i „Divertimento” Mikołaja Góreckiego.

Miejsca wpisane na Listę światowego dziedzictwa stanowią wspólne dobro ludzkości. Wyróżnia je „wyjątkowa powszechna wartość” w rozumieniu Konwencji UNESCO z 1972 r. dotyczącej Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Naturalnego. Światowe Dziedzictwo ma przedstawiać różnorodność kulturalną i bogactwo natury wszystkich regionów świata. Szczególna opieka, jaką miejscom zaliczonym w poczet Światowego Dziedzictwa mają zapewnić państwa – strony Konwencji, ma je chronić przez zniszczeniem i pozwolić na zachowanie ich w możliwie niezmienionej postaci dla przyszłych pokoleń.

Aktualnie, razem z Tarnowskimi Górami, na Liście światowego dziedzictwa UNESCO jest 15 miejsc w Polsce. Pozostałe to: Stare Miasto w Krakowie, Królewskie Kopalnie Soli w Wieliczce i Bochni, Auschwitz-Birkenau, Puszcza Białowieska, Stare Miasto w Warszawie, Zamek krzyżacki w Malborku, Stare Miasto w Zamościu, Średniowieczny zespół miejski Torunia, Kalwaria Zebrzydowska, Kościoły Pokoju w Jaworze i Świdnicy, Drewniane kościoły południowej Małopolski, Park Mużakowski, Hala Stulecia we Wrocławiu oraz drewniane cerkwie w polskim i ukraińskim regionie Karpat.