Angelology obejmuje różnorakie obrazy, ilustracje, modele oraz rzeźby obracające się wokół figury trzymetrowego Anioła, który upadł na ziemię.
Zobrazowanie tego upadłego anioła, który jest niczym ptak strącony z niebios na skutek zanieczyszczenia atmosfery, w jednym ze swych znaczeń może odnosić się do jakiegoś rodzaju zanieczyszczenia ludzkości. Może się też wydawać, że obraz upadłego anioła pełni funkcję metafory, że zbiorowy rozum ludzkości zasnął, a upadek przejawia się w niesprawiedliwości politycznej, cierpieniu oraz wojnie globalnej.

Sięgając poza religijne ideologie, unikając zwyczajnego wikłania się w sentymentalne, książkowe opowieści, Kabakovowie wykorzystują muzea bądź galerie jako place budowy humanistycznego uniwersalizmu, konstruowanego bądź z zapomnianych kawałków historii, bądź poprzez ponowne kodowanie znajomych przenośni, na przykład takich jak anioł. Ilya Kabakov pisze o „aurze, która pochodzi z naszej przeszłości" jako o tym, „co zapobiega naszemu popadaniu w zapomnienie i jako o tym, co nazywamy naszą kulturą, naszym światem wewnętrznym". Podczas gdy filozoficzny nihilizm i pesymizm są często popularnymi formami przedstawiania świata, a w rzeczywistości jedynie przydają charakteru wieczności problemom, z którymi boryka się świat, Kabakovowie delikatnie przypominają nam o społecznych utopiach, dziecięcych fantazjach, wierze w ludzkość. Wszystko to bez prozelityzmu i moralizatorstwa, gdyż gama gestów artystów obejmuje również czułe otwarcie na nadzieję na poprawę ludzkości, jak i manifestuje wiarę w jej, ludzkości, potencjał. Otwarta i przystępna

Angelology formułuje prośbę, byśmy ponownie zastanowili się nad tym, co naprawdę chcemy pozostawić i stworzyć dla przyszłych pokoleń.

Kabakovowie zaliczają się do najważniejszych twórców wśród żyjących artystów. W roku 2008 otworzyli Garage Centre for Contemporary Art w Moskwie. Ich prace oglądać można w kolekcjach Muzeum Sztuki Nowoczesnej MoMA w Nowym Jorku, w Tate Modern w Londynie oraz w Centrum Pompidou w Paryżu, a wystawiane były, między innymi, w Państwowym Muzeum „Ermitaż" w Petersburgu, w Hirshhorn Museum w Waszyngtonie, Stedelijk Museum w Amsterdamie, Documenta IX i w trakcie Whitney Biennale. W roku 1993 reprezentowali Rosję na 45 Biennale w Wenecji. Kabakovowie są również twórcami ważnych realizacji w przestrzeni publicznej oraz laureatami licznych wyróżnień i nagród, wśród nich rosyjskiego Medalu Przyjaźni, Praemium Imperiale, Nagrody Oscara Kokoschki oraz nagrodyChevalier des Arts et des Lettres.